Mevla Görelim Neyler (TEFVİZNAME)

Hak şerleri hayreyler,
Zannetme ki gayreyler,
Arif onu seyreyler;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler...

Sen Hakk'a tevekkül kıl,
Tefvhiz et ve rahat bul,
Sabreyle ve razı ol;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Kalbin O'na berk eyle,
Tedbirini terk eyle,
Takdirini derk eyle;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Hallâk-ı Rahim O'dur,
Rezzâk-ı Kerim O'dur,
Fe’âl-i Hakim O'dur;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Bil kat-ı hacâtı,
Kıl O'na münacâtı,
Terk eyle murâdâtı;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Bir işi murâd etme,
Olduysa inâd etme,
Hak’dandır o reddetme;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Hakk'ın olacak işler,
Boştur gâm-u teşvişler,
Ol hikmetini işler;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Hep işleri fâiktir,
Birbirine lâyıktır,
Neylerse muvâfıktır;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Dilde gamı dûr eyle,
Rabbinle huzur eyle,
Tefviz-i umûr eyle;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Sen adli zulüm sanma
Teslim ol oda yanma,
Sabret, sakın usanma;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Deme şu niçin şöyle,
Bak sonuna sabr eyle,
Yerincedir ol öyle;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Hiç kimseye hor bakma,
İncitme gönül yıkma,
Sen nefsine yan çıkma;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler

Mü’min işi renk olmaz,
Akıl huyu cenk olmaz,
Arif dili tenk olmaz;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Hoş sabr-ı Cemilindir,
Takdir-i Kefilindir,
Allah ki Vekilimdir;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Her dilde O'nun adı,
Her canda O'nun yâdı,
Her kuladır imdâdı;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Nâçâr kalacak yerde,
Nâgâh eder ol perde,
Dermân eder ol derde;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Her kuluna her anda,
Gâh kahr-û gâh ihsânda,
Her anda O bir şanda;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Gâh Mu’ti û gâh Mâni
Gâh Darr ü gâh Nâfi
Gâh Hâfizu gâh Râfi.
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Gâh âbdin eder ârif,
Gâh eymenü gâh hâif,
Her kalbin O'dur Sârif;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Gâh kalbini boş eyler,
Gâh hulkunu hoş eyler,
Gâh aşka duş eyler;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Gâh sâde ve gâh rengin,
Gâh tabun eder rengin,
Gâh hürrem gâh gamgin;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Az ye, az uyu, az iç,
Ten mezbelesinden geç,
Dil gülşenine gel göç;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Bu nass ile yorulma,
Nefsinle dahi kalma,
Kalbinde irab olma;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Geçmişle geri kalma,
Müstakbele hem dalma,
Hal ile dahi olma;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Her dem anı zikreyle,
Zirekliği koy şöyle,
Hayrân-ı Hakk ol şöyle;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Gel hayrete dal bir yol,
Kendin unut O'nu bul,
Koy gafleti hazır ol;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Her sözde nasihat var,
Her nesnede ziynet var,
Her işte ganimet var;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Hep rumzu işarettir,
Hep gamz ve beşâdettir,
Hep ayn-ı inayettir;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Her söyleyeni dinle,
Ol söyleteni anla,
Hoş eyle kabul canla;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Bil elsine-i halkı,
Eklâm-ı Hakk ey Hakkı,
Öğren edeb-u hulkû;
Mevlâ görelim neyler
Neylerse güzel eyler.

Vallahi güzel etmiş,
Billahi güzel etmiş,
Tallahi güzel etmiş;
Allah görelim netmiş
Netmişse güzel etmiş.

İbrahim Hakkı Erzurumî

Gönül Hûn Oldu Şevkinden

Gönül hun oldu şevkinden boyandım Ya Resulallah
Nasıl bilmem bu nirana dayandım Ya Resulallah
Ezel bezminde bir dinmez figandım Ya Resulallah
Cemalinle ferah-nak et ki yandım Ya Resulallah

Yanan kalbe devasın sen,bulunmaz bir şifasın sen
Muazzam bir sehasın sen,dilersen reh-nümasın sen
Habib-i Kibriyasın sen,Muhammed Mustafa'sın sen
Cemalinle ferh-nak et ki yandım Ya Resulallah

Gül açmaz,çağlayan akmaz,İlahi nurun olmazsa
Söner alem,nefes kalmaz,felek manzurun olmazsa
Firak ağlar,visal ağlar,ezel mesturun olmazsa
Cemalinle ferah-nak et ki yandım Ya Resulallah

Erir canlar o gül-buy-ı revan-bahşın hevasından
Güneş titrer,yanar didarının,bak,ihtirasından
Perişan bir niyaz inler hayatın müntehasından
Cemalinle ferah-nak et ki yandım Ya Resulallah

Susuz kalsam,yanan çöllerde can versem elem duymam
Yanardağlar yanar bağrımda,ummanlardan nem duymam
Alevler yağsa göklerden ve ben messeylesem duymam
Cemalinle ferah-nak et ki yandım Ya Resulallah

Ne devleddir yumup aşkınla göz,rahında can vermek
Nasib olmaz mı Sultanım haremgahında can vermek
Sönerken gözlerim asan olur ahında can vermek
Cemalinle ferah-nak et ki yandım Ya Resulallah

Boyun büktüm,perişanım,bu derdin sende tedbiri
Lebim kavruldu ateşden döner payinde tezkiri
Ne dem gönlüm murad eylerse taltif eyle Kıtmir'i
Cemalinle ferah-nak et ki yandım Ya Resulallah.

YAMAN DEDE (1888-1963)

Ya Nebi Şu Halime Bak (Necid Çöllerinde)

Nasıl ki bağrı yanar, gün kızınca, sahranın;
Benim de ruhumu yaktıkça yaktı hicranın!
Harîm-i pâkine can atmak istedim durdum;
Gerildi karşıma yıllarca ailem, yurdum
"Tahammül et!" dediler Hangi bir zamana kadar?
Ne bitmez olsa tahammül, onun da bir sonu var!


Gözümde tüttü bu andıkça yandığım toprak;
Önümde durmadı artık, ne hânümân, ne ocak
Yıkıldı hepsi Ben aştım diyâr-ı Sûdân'ı,
Üç ay "Tihâme!" deyip çiğnedim beyabanı

Kemiklerim bile yanmıştı belki sahrada;
Yetişmeseydin eğer, yâ Muhammed, imdada:
Eserdi kumda yüzerken serin serin nefesin;
Akar sular gibi çağlardı her tarafta sesin!
İrâdem olduğu gündür senin irâdene ram,
Bir ân için bana yollarda durmak oldu haram
Bütün heyâkil-i hilkatle hasbıhâl ettim;
Leyâle derdimi döktüm, cibâli söylettim!
Yanıp tutuşmadan aylarca yummadım gözüm!

Nücûma sor ki bu kirpikler uyku görmüş mü?
Azâb-ı hecrine katlandım elli üç senedir
Sonunda alnıma çarpan bu zâlim örtü nedir?
Beş altı sineyi hicran içinde inleterek,
Çıkan yüreklere hüsran mı, merhamet mi gerek?
Demir nikaabını kaldır mezâr-ı pâkinden;
Bu hasta ruhumu artık ayırma hâkinden!
Nedir o meş'ale? Nurun mu? Yâ Resûlallâh!


Mehmet Akif ERSOY

Var edenin adıyla insanlığa inen nur: Yağmur...

YAĞMUR

Var edenin adıyla insanlığa inen nur

Bir gece yansıyınca kente Sibir dağından

Toprağı kirlerinden arındırır bir yağmur

Kutlu bir zaferdir bu ebabil dudağından

Rahmet vadilerinden boşanır ab-ı hayat

En müstesna doğuşa hamiledir kainat

Yıllardır bozbulanık suları yudumladım

Bir pelikan hüznüyle yürüdüm kumsalları

Yağmur seni bekleyen bir taş da ben olsaydım

Hasretin alev alev içime bir an düştü

Değişti hayal köşküm gözümde viran düştü

Sonsuzluk çiçeklerle donandı yüreğimde

Yağmalanmış ruhuma yeni bir devran düştü

İhtiyar cübbesinden kan süzülür nebinin

Gökyüzü dalgalanır ipekten kanatlarla

Mehtabını düşlerken o mühür sahibinin

Sarsılır ebu kubeyz kovulmuş feryatlarla

Evlerin anasına dikilirken yeşil bayrak

Yeryüzü avaredir yapayalnız ve kurak

Zaman ayaklarımda tükendi adım adım

Eyula bir ağ gibi ördü rüyalarımı

Çölde seni özleyen bir kuş da ben olsaydım

Yağmur gülşenimize sensiz baldıran düştü

Düşmanlık içimizde dostluklar yaban düştü

Yenilgi ilmek ilmek düğümlendi tarihe

Her sayfaya talihsiz binlerce kurban düştü

Bir güzide mektuptur çağların ötesinden

Ulaşır intizarın yaldızlı sabahına

Yayılır o en büyük muştu pazartesinden

Beyazlık dokunmuştur gecenin siyahına

Susuzluktan dudağı çatlayan gönüllerin

Sükutu yar sevinci dualar kadar derin

Çaresiz bir takvimden yalnızlığa gün saydım

Bir cezir yaşadım ki yaşanmamış mazide

Dokunduğun küçük bir nakışta ben olsaydım

Sensiz kaldırımlara nice güzel can düştü

Yarılan göğsümüzden umutlar bir can düştü

Yağmur kaybettin bütün hazinesini ceddin

En son avucumuzdan ince ve mercan düştü

Melekler sağnak sağnak gülümser maveradan

Gümüş ibrik taşıyan zümrüt gagalı kuşlar

Mutluluk nameleri işitirler hiradan

Bir devrin korkusuyla halkalanır yokuşlar

Bir bebeğin secdeye uzanırken elleri

Paramparça ateşler şahının hayalleri

Keşke bir gölge kadar yakınında dursaydım

O mücella çehreni izleseydim ebedi

Sana sırıl sıklam bir bakışta ben olsaydım

Sarardı yeşil yaprak dal koptu fidan düştü

Baykuşa çifte yalı bülbüle zindan düştü

Katil sinekler deldi hicabın perdesini

İstiklal boşluğunda arılar nadan düştü

Dolaşan ben olsaydım sahabenin damarında

Tablosunu yapardım yıkılan her kulenin

Ebedi aşka giden esrarlı yollarında

Senden bir kıvılcımın süreyya bir şulenin

Tarasaydım bengisu fışkıran kakülünü

On asırlık ocağın savururdum külünü

Bazen kendine aşık deli bir fırtınaydım

Fırtınalar önünde bazen bir kuru yaprak

Uğrunda koparılan bir baş ta ben olsaydım

Sensizlik depremiyle hancı düştü han düştü

Mazluma sürgün evi zalime cihan düştü

Sana meftun ve hayran sana ram olanlara

Bir bela tünelinde ağır bir imtihan düştü

Badiye yaylasında koklasaydım izini

Kefenimi biçseydi ebvada esen rüzgar

Seninle yıkasaydım acılar dehlizini

Ne kaderi suçlamak kalırdı ne intihar

Üstüne pırıp pırıl damladığın bir kaya

Bir hurma çekirdeği tercihimdir dünyaya

Suskunluğa dönüştü sokaklarda feryadım

Tereddüt oymak oymak kemirdi gururumu

Bahiradan süzülen bir yaş da ben olsaydım

Haritanın en beyaz noktasına kan düştü

Kırıldı adaletin kılıcı kalkan düştü

Mahkumlar yargılıyor hakimler mahkum şimdi

Hakların temeline sanki bir volkan düştü

Firakınla kavrulur çölde kum taneleri

Ahuların içinde sevdan ak kor gibidir

Erdemin bereketin doldurur haneleri

Sensiz hayat toprağın sırtında ur gibidir

Şemsiyesi altında yürürsün bulutların

Sessiz yükü zehirdir en güzel imbakların

Devlerin esrarını aynalara sorsaydım

Çözülürdü zihnimde buzlamış düşünceler

Okşadığın bir parça kumaş da ben olsaydım

Sensiz tutunduğumuz dallardan yılan düştü

İlkin karardı yollar sonra sonra heyelan düştü

Güvenilen dağlara kar yağdı birer birer

Sensizlik diyarından püsküllü yalan düştü

Yağmur duysam içimin göklerinden sesini

Yağarsın taşlar bile yemyeşil filizlenir

Yıldırımlar parçalar çirkefin gövdesini

Sel gider de zulmetin çöplüğü temizlenir

Yağmur bir gün kurtulup çağın kundaklarından

Alsam ölümsüzlüğü billur dudaklarından

Madeni arzuların ardında seyre daldım

Küflü bir manzaranın çürüyen güllerini

Senin için görülen bir düş de ben olsaydım

Şehirler kabus dolu köylere duman düştü

Tersine döndü her şey sanki asuman düştü

Kırık bir kayık kaldı elimizde hayali

Hazindir ki dertleri aşmaya umman düştü

Ayrılığın bağrında büyüyen bir yaradır

Seni hissetmeyen kalp kapısız zindan olur

Sensiz doğrular eğri beyaz bile karadır

Sesini duymayanlar girdabında boğulur

Ana rahminde ölür sensizlikten bir cenin

Şaşkınlığa açılır gözleri görmeyenin

Saatlerin ardında hep kendimi aradım

Bir melal zincirine takıldı parmaklarım

Yeryüzünde seni bir görmüş de ban olsaydım

Sensiz ufuklarıma yalancı bir tan düştü

Sensiz kıtalar boyu uzayan vatan düştü

Bir kölelik ruhuna mahkum olunca gönül

Yüzyıllar boyu dorukta bekleyen sultan düştü

Ay gibisin güneşler parlıyor gözlerinde

Senin tutkunla mecnun geziyor güneş ve ay

Her damla bir yıldızı süslüyor göklerinde

Sümeyrayı arıyor her damlara bir saray

Tahumlar ve iklimler senindir mevsim senin

Bekanın fırçasında solmayan resim senin

Yağmur bir gün elimi ellerinde bulsaydım

Güzellik şahikası gülümserdi yüzüme

Senin visalinle bir gülmüş de ben olsaydım

Tavanı çöktü aşkın duvarlar üryan düştü

Toplumun gündemine koyu bir isyan düştü

İniltiler geliyor doğudan ve batıdan

Sensizlikten bozulan dengeye ziyan düştü

Islaklığı sanadır ahımın efganımın

İçimde hicranınla tutuşuyor nağmeler

Sendendir eskimeyen cevheri efkarımın

Nazarın ok misali karanlıkları deler

Bu değirmen seninle dönüyor ahenk senin

Renkleri birbirinden ayıran mihenk senin

Bir hüzün ülkesine gömülüp kaldı adım

Kapanıyor yüzüme aralanan kapılar

Sana hicret eden bir kureyş de ben olsaydım

Yağmur sayrılığıma seninle derman düştü

Beynimin merkezine ölümsüz ferman düştü

Silindi hayalimden bütün efsunu ömrün

Bir dönüm noktasında aklıma rahman düştü

Nefesinle yeniden çizilecek desenler

Çehreler yepyeni bir değişim geçirecek

Aydınlığa nurunla kavuşacak mahzenler

Anneler çocuklara hep seni içirecek

Yağmur seninle biter susuzluğu evrenin

Sana mümindir sema sana muhtaçtır zemin

Damar damar seninle hep seninle dolsaydım

Batılı yıkmak için kuşandığın kılıcın

Kabzasında bir dirhem gümüş de ben olsaydım

Kardeşler arasına hey hat suizan düştü

Zedelendi sağduyu körleşen izan düştü

Şarkısıyla yaşadık yıllar yılı baharın

Bahçemize sensizlik hazan düştü

Yağmur seni bekleyen bir taş da ben olsaydım

Çöl de seni özleyen bir kuş da ben olsaydım

Dokunduğun küçük bir nakış da ben olsaydım

Sana sırılsıklam bir bakış da ben olsaydım

Uğrunda koparılan bir baş da ben olsaydım

Bahiradan süzülen bir yaş da ben olsaydım

Okşadığın bir parça kumaş da ben olsaydım

Senin için görülen bir düş de ben olsaydım

Yer yüzünde seni bir görmüş de ben olsaydım

Senin visalinle bir gülmüş de ben olsaydım

Sana hicret eden bir kureyş de ben olsaydım

Damar damar seninle hep seninle dolsaydım

Batılı yıkmak için kuşandığın kılıcın

Kabzasında bir dirhem gümüş de ben olsaydım

Nurullah GENÇ

Seccaden Kumlardı... (Naat)

Seccaden kumlardı..
Devirlerden, diyarlardan
Gelip, göklerde buluşan
Ezanların vardı!.

Mescit mümin, minber mümin...
Taşardı kubbelerden tekbir,
Dolardı kubbelere “amin”..

Ve mübarek geceler dualarımız;
Geri gelmeyen dualardı...
Geceler ki pırıl pırıl
Kandillerin yanardı..

Kapına gelenler ya muhammed,
- uzaktan, yakından –
Mümin döndüler kapından...

Besmele, ekmeğimizin bereketiydi;
İki dünyada aziz ümmet,
Muhammed ümmetiydi...

Konsun – yine - pervazlara
Güvercinler,
“hu hu” lara karışsın
Aminler,
Mübarek akşamdır;
Gelin ey fatihalar, yasinler...

Şimdi seni ananlar,
Anıyor ağlar gibi...
Ey yetimler yetimi,
Ey garipler garibi;
Düşkünlerin kanadıydın
Yoksulların sahibi..
Nerde kaldın ey resul,
Nerde kaldın ey nebi!..

Günler ne günlerdi, ya
Muhammed!..
Çağlar ne çağlardı;
Daha dünyaya gelmeden
Müminlerin vardı...
Ve bir gün ki gaflet
Çöller kadardı,

Halime’nin kucağında,
Abdullahın yetimi,
Amine’nin emaneti ağlardı..

Hatice’nin goncası
Aişe’nin gülüydün..
Ümmetin göz bebeği
Göklerinresulüydün..
Elçi geldin, elçiler gönderdin;
Ruhunu Allah’a; elini ümmetine verdin,
Beşiğin, yurdun, yuvan
Mekke’de bunalırsan;
Medine’ye göçerdin..
Biz,
Bu dünyadan nereye
Göçelim ya muhammed!
Yeryüzünde riya, inkar, hıyanet
Altın devrini yaşıyor...
Diller, sayfalar, satırlar
“ebu leheb öldü” diyorlar;

Ebu leheb ölmedi ya muhammed!
Ebu cehil; kıt’alar dolaşıyor...

Neler duydu şu dünyada
Mevlidine hayran kulaklarımız;
Ne adlar ezberledi ey nebi!
Adına alışkın dudaklarımız..
Artık yolunu bilmiyor,
Artık yolunu unuttu
Ayaklarımız
Kabene siyahlar
Yakışmamıştır ya muhammed!
Bugünkü kadar!

Hased gururla savaşta;
Gurur; kaf dağında derebeyi..

Onu da yaralarlar kanadından
Gelse bir şefkat meleği..
İyiliğin türbesine,
Türbedar oldu iyi..
Vicdanlar sakat
Çıkmadan ya muhammed yarına!
İyilikler getir, güzellikler getir
Adem oğullarına...

Şu gördüğün duvarlar ki
Kimi taiftir, kimi hayberdir...
Fethedemedik ya muhammed
Senelerdir...

Ne doğruluk, ne doğru;
Ne iyilik, ne iyi;
Bahçende en güzel dal,
Unuttu yemiş vermeyi...
Günahın kursağında
Haramların peteği..

Bayram yaptı yabanlar
Semave’yi boşaltıp;
Save’yi dolduranlar
Atını hendeklerden – bir atlayışta –
Aşırdı aşıranlar..
Ağlasın yesrib!
Ağlasın selmanlar...

Gözleri perdeleyen toprak,
Yüzlere serptiğin topraktı...
Yere dökülmeyecekti ey nebi!
Yabanların gözünde kalacaktı!

Konsun – yine - pervazlara
Güvercinler,
“hu hu” lara karışsın
Aminler,...
Mübarek akşamdır;
Gelin ey fatihalar, yasinler...

Ne oldu ey bulut,
Gölgelediğin başlar?
Hatırında mı ey yol,
Bir aziz yolcuyla
Aşarak dağlar, taşlar
Kafile kafile, kervan kervan
Şimale giden yoldaşlar....

Uçsuz bucaksız çöllerde
Yine izler gelenlerin;
Yollar gideceklerindir....

Şu tekbir getiren mağara,
Örümceklerin değil;
Peygamberlerindir, meleklerindir.

Örümcek ne havada
Ne suda, ne yerdeydi
Hakkı göremeyen
Gözlerdeydi

Şu kuytu cinlerin mi, perilerin yurdu mu,
Şu yuva ki bilinmez;
Kuşları hüdhüd müdür, güvercin mi
Kumru mu..
Kuşlarını bir sabah,
Medine’ye uçurdu mu..

Ey abva’da yatan ölü,
Bahçende açtı dünyanın
En güzel gülü;
Hatıran uyusun çöllerin,
Ilık kumlarıyla örtülü..

Dinleyene hala
Çöller ses verir....
Yaleyl, susar,
Uğultular gelir...
Mersiye okur uhud,
Kaside söyler bedir;
Sen de bir hac günü
Başta muhammed, yanında
Ebu bekir,
Gidenlerin yüz bin olup dönüşünü,
Destan yap ey şehir!

Konsun – yine - pervazlara
Güvercinler,
“hu hu” lara karışsın
Aminler,...
Mübarek akşamdır;
Gelin ey fatihalar, yasinler...

Vicdanlar sakat
Çıkmadan ya muhammed yarına!
İyiliklerle gel, güzelliklerle gel
Adem oğullarına...

Yüreklerden taşsın
Yine imanlar!
Itri, bestelesin tekbirini;
Evliya okusun kur’anlar..
Ve kur’anı göz nuruyla çoğaltsın
Kayışzade osmanlar...

Na’tını galib yazsın, mevlidini
Süleymanlar..
Sütunları, kemerleri, kubbeleriyle
Geri gelsin sinanlar..
Çarpılsın, hakikat niyetine
Cenaze namazı kıldıranlar!

Gel ey muhammed!
Bahardır
Dudaklar ardında saklı
“amin”lerimiz vardır..
Hacdan döner gibi gel..........
Miraçtan iner gibi gel...........
Bekliyoruz yıllardır!

Bulutlar kanat, ruzgar kanat;
Hızır kanat, cibril kanat,
Nisan kanat, bahar kanat;
Ayetlerini ezber bilen,
Yapraklar kanat...

Açılsın göklerin kapıları
Açılsın perdeler, kat kat..
Çöllere dökülsün yıldızlar,
Dizilsin yollarına
Yetimler, günahsızlar..
Çöl gecelerinden yanık
Türküler yapan kızlar
Sancağını saçlarıyla dokusun;
Bilal-i habeşi sustuysa;
Ezanlarını davud okusun!

Konsun – yine - pervazlara
Güvercinler,
“hu hu” lara karışsın
Aminler,...
Mübarek akşamdır;
Gelin ey fatihalar, yasinler...

Arif Nihat Asya